بندہ روگی ----------------------------- اک پنجابی نظم

شاعر: عاطف ملک


ایں نوں جاندا، اوں نوں جاوے

بندہ روگی جان نو آوے

اپنا وزن ودھاندا جاوے

بے وزنے جئے شعر سناوے

چھوٹے مسلے، لمیاں گلاں

لمے مسلے، چھوٹیاں گلاں

اکھاں نوں گھماندا جاوے

بندہ روگی جان نو آوے


گلاں کردے لمیاں چھٹے

وچ مدہانی پانی رڑکے

پانی توں فیر بتی کڈے

بتی فیر ایکسپورٹ کرا وے

بندہ روگی جان نوں آوے


کوئین نوں اپنی پُھپھی دسے

افریقہ وچ وی اودے رقبے

شیراں نال او کوڈی کھیڈے 

کمیاں نال او دوڑاں لاوے

بندہ روگی جان نوں آوے


ذات وی اپنی سید دسے

دور دور دے مسلے کڈے

امریکہ نوں اوں عقلاں دسے

عینک پا کے عینک لبے

ویلے بھہ کے کنڈ کھجاوے

بندہ روگی جان نوں آوے


اک عمرے آکے ہر اک روگی

روٹی پچھے جنڈری رُل گئی

بچیاں آلنوں ماری اُڈاری

بچھے رہ گیا بیٹھا روگی

روگی گلاں چھڈا جاوے

بندہ روگی جان نوں آوے


Copyright © All Rights Reserved :
No portion of this writing may be reproduced in any form without permission from the author. For permissions contact:

aatif.malikk@gmail.com

 

Comments

Popular posts from this blog

Selection of Private Hajj Operators: Considerations

کیااتفاق واقعی اتفاق ہے؟

اشبیلیہ اندلس کا سفر ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ایک تصویری بلاگ